Toen ik Sipke begin 1996 leerde kennen was hij als secretaris van het bestuur een anker voor het dynamische duo Tsjalling en Gerda Buwalda (voorzitter en penningmeester) dat in een voortdurende discussie verwikkeld was met ‘politiek leider’ Anton Barske, enig raadslid en wethouder voor GroenLinks in de gemeente Zuidhorn. Het was nog voor het dualisme. De discussies op ledenvergaderingen waren stevig, maar altijd kwam er op een gegeven moment een relativerende opmerking van Sipke. Dan bedaarden de gemoederen. Sipke sprak niet veel, maar wel met gezag.
Sipke speelde als secretaris een belangrijke organisatorische rol, vooral in verkiezingstijd. Ik ben vaak met hem (en een aantal keer ook met zijn zoon Sieberen) in weer en wind de gemeente rond geweest om de verkiezingsborden te beplakken. Het kostte een hele dag om alle dorpen langs te gaan, maar Sipke kende overal de weg en wist waar alle borden stonden, zodat we altijd een efficiënte route aflegden. Bij provinciale en landelijke verkiezingen pakten we ook de voormalige gemeente Grootegast erbij, tot aan de Skieding in Opende. En hoe brutaal andere partijen ook halve verkiezingsborden in beslag namen, nooit zou Sipke een GroenLinks-poster over een affiche van een andere partij heen plakken: dat deed je gewoon niet.
Onderweg merkte je dat Sipke door zijn werk als bedrijfsondersteuner bij AB (later: Abiant) veel wist over het boerenleven en het platteland. Hij bracht zijn praktijkervaring moeiteloos over naar thema’s voor onze GroenLinkse politiek. Of het nu ging over verbetering van houtsingels of het eeuwenoude cultuurlandschap van het Middag-Humsterland, om riooloverstorten of om het nieuwe tracé van de Friesestraatweg langs Noordhorn: de GroenLinkse koers was bij Sipke in vertrouwde handen. Als het nodig was kon hij er ook voor zorgen dat onze volksvertegenwoordigers en bestuurders het roer recht hielden.
Sipke Schilstra heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de groei en bloei van GroenLinks Zuidhorn: het ledental groeide gestaag en de verkiezingsuitslagen voor de gemeenteraad waren elke vier jaar beter dan de vorige keer, zo gingen we van één raadszetel in 1990 naar drie raadszetels in de jaren voor de herindeling. Ik zal Sipke niet vergeten. Als GroenLinks Westerkwartier zijn we hem veel dank verschuldigd. Wij plukken nu de vruchten van wat Sipke heeft gezaaid.