De wereld in Westerkwartier
Zittend op een bankje aan het Aduarderdiep praat ik met een buurvrouw. We nemen even de week door en van een klein verhaal over de biologietoets van één van de kinderen komen we zo op de grote wereldproblematiek.
Hebben we met elkaar wel door hoe afhankelijk we zijn van de grote, grote wereld?
Wij merken het aan de energieprijzen, de inflatie en we delen de verschrikkelijke verhalen van de mensen die moeten vluchten voor oorlog en rampen. En wat kunnen wij doen om de klimaatveranderingen op te lossen? Mijn buurvrouw en ik voelen ons eventjes kwetsbaar en klein, maar in ons woekert ook een koppig optimisme. Wij zijn niet het slachtoffer! We voelen ons verantwoordelijk voor onze democratie en we willen op komen voor onze gemeenschap Daar waar aandacht is voor vertrouwen en ruimte is voor de menselijke maat!
Van de huidige oorlog en de toestand in de wereld kunnen en moeten we volgens ons in ieder geval leren dat
- we meer zelfvoorzienend moeten leven en minder afhankelijk moeten zijn van voedsel en grondstoffen die van ver komen;
- we alles op alles moeten zetten om ons sneller onafhankelijk te maken van fossiele brandstoffen
- en dat persoonlijk welzijn echt niet altijd in geld is uit te drukken.
We staan zuchtend op en wandelen verder.
…..
Voor de fractie van GroenLinks is het voeren van het goede en eerlijke gesprek heel waardevol. Het gesprek met de agrariërs van vorige week is daar een mooi voorbeeld van. Een gesprek dat start vanuit interesse en nieuwsgierigheid.
In mijn dagelijks werk als docent probeer ik deze nieuwsgierigheid ook bij studenten te ontwikkelen door ze vragen te laten stellen en door actief naar ze te luisteren. Het werken met jongeren geeft mij energie en hoop. Vorige maand gaf ik bijvoorbeeld les aan eerstejaars studenten over het belang van Preventie en Gezondheidscampagnes. Ik deed dit samen met een jongerenwerker van de Schans. We luisterden naar ze: wat houdt hun bezig; hoe gaat het met ze en waar lopen ze tegenaan. Voor deze studenten liggen succes en falen heel dicht bij elkaar en ze ervaren veel prestatiedruk. Ook in het onderwijs zorgt het doorgeslagen neoliberalisme tot onnodig veel stress. Waarom doen we dit toch? Daar wordt de wereld echt niet leuker van!
Laten we er voor zorgen dat de signalen van jongeren gehoord en opgepakt worden!
Dit geldt ook voor onze jongeren in het Westerkwartier. We kennen allemaal nog het verhaal van de jongeren over de woningnood in Zuidhorn. Dit verhaal vroeg om een vervolg!
In mijn les probeerden de studenten een positieve draai te geven aan verschillende problemen. Ze bedachten campagnes over depressie, drugsgebruik en geluidsoverlast en bedachten oplossingen over de uitdagingen in de zorg. Deze jongeren zitten echt vol met ideeën hoe het allemaal beter kan!
Zij kunnen en willen ons helpen de samenleving overeind te houden!
Lees onze hele inbreng ?